Eχτές 13/3, πραγματοποίηθηκε αντιφασιστική παρέμβαση με μοίρασμα κειμένων,τρικάκια και συνθήματα με σπρέυ στην πρόσοψη του κτιρίου (αλκιβιάδου 61), σε γειτονιά της ελευσίνας που έχει δηλώσει την έδρα της η εθνική αυγή στο καταστατικό της…
Η Χρυσή Αυγή στο καταστατικό που κατέθεσε στον Άρειο Πάγο για την δημιουργία του νέου εφεδρικού κόμματος ‘’Εθνική Αυγή’’, το οποίο θα κατέβει στις εκλογές του Μάη σε περίπτωση που η Χρυσή Αυγή τεθεί εκτός νόμου, αναφέρει πως η έδρα του νέου αυτού κόμματος θα είναι στην Ελευσίνα στην οδό Αλκιβιάδου 61. Υπάρχει επομένως μια πιθανότητα αρκετά μεγάλη να ανοίξουν οι παρακρατικοί φασίστες γραφεία στην Ελευσίνα και αυτό θα έχει ως επόμενο συχνές μαζώξεις φασιστών από τις γύρω περιοχές και την Αθήνα. Όπως επίσης και ένα σχετικό ξεσάλωμα των μπάτσων, αφού θα ξεκινήσουν οι μεταξύ τους συνεργασίες. Αυτό σημαίνει πως ο ρατσισμός στην πόλη μας θα βρει έναν οργανωμένο εκφραστή. Το σύνολο των ανθρώπων που προσπαθούν (ο καθένας με τον τρόπο του) να οργανώσουν τις αντιστάσεις τους ενάντια στην εξαθλίωση θα έχει άλλον έναν εχθρό να αντιμετωπίσει σε τοπικό επίπεδο, πέρα από τα αφεντικά και τους μπάτσους. Κάτι τέτοιο δεν το έχουμε συνηθίσει στην Ελευσίνα και είναι ανάγκη να μην το συνηθίσουμε. Είναι ανάγκη να μην μείνουμε απαθείς.
Πρώτα από όλα όμως πρέπει να αναγνωρίσουμε το πρόβλημα…
Ο φασισμός είναι ο τρόπος με τον οποίο σε καιρούς καπιταλιστικής κρίσης το κράτος και τα αφεντικά μας επιβάλλουν να ζήσουμε μια ζωή που ποτέ δεν θελήσαμε. Μια ζωή όπου καταστέλλονται οι πραγματικές μας επιθυμίες, διότι για να τις πραγματοποιήσουμε είμαστε αναγκασμένοι να έχουμε λεφτά, και εδώ είναι που ξεκινάνε τα προβλήματα. Είμαστε διαρκώς αναγκασμένοι να δουλεύουμε ή να είμαστε άνεργοι. Ή να έχουμε λεφτά και να μας λείπει ο χρόνος ή να έχουμε χρόνο και να μας λείπουν τα λεφτά. Και τα λεφτά που έχουμε να τελειώνουν όλο και πιο γρήγορα, γιατί τα αφεντικά ρίχνουν τους μισθούς και το κράτος πρόνοιας πεθαίνει. Με άλλα λόγια το κόστος ζωής όλο και περισσότερο αυξάνεται και εκεί βρίσκει πάτημα το κράτος και στρέφει κάποια κομμάτια της κοινωνίας στον κοινωνικό κανιβαλισμό.
Είναι απολύτως αναγκαίο να κατανοήσουμε ότι φασισμός είναι διάχυτος στην καθημερινή ζωή και δεν είναι ανάγκη να προσωποποιείται πάντα στους καράφλες τραμπούκους. Βρίσκεται ως εγγενές χαρακτηριστικό στο κράτος, όπου είναι και πιο οργανωμένος και επικίνδυνος και εκφράζεται καθημερινά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στις δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα (Φαρμακονήσι), στις εισβολές σε σπίτια αντιεξουσιαστών από την αντιτρομοκρατική -με πρόσχημα τον εντοπισμό του Ξηρού-, στη διαρκώς αυξανόμενη καταστολή των διαδηλώσεων και ποινικοποίηση των εργατικών αγώνων, στην πιο έντονη αστυνόμευση στις γειτονιές μας.
Το φασισμό του κράτους έρχεται να συμπληρώσει ο παρακρατικός φασισμός που τα τελευταία τρία χρόνια οργανώνεται ως μαφία γύρω από την Χρυσή Αυγή. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα κόσμο που έχει πάρει την απόφαση να υπηρετεί με κάθε μέσο και χωρίς δισταγμούς το σύστημα που οργανώνει τη μιζέρια και μας την επιβάλλει. Είναι οι εκφραστές του πιο ακροδεξιού εθνικισμού, θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε πως έχουμε τα ίδια συμφέροντα με τα αφεντικά μας και ότι οι μετανάστες είναι εχθροί μας απλά και μόνο γιατί δεν είναι έλληνες. Στο όνομα του έθνους με την αυταρχική και σαδιστική τους συμπεριφορά προσπαθούν να χτυπήσουν το πιο δυνατό μας όπλο ενάντια στην κρίση, την ταξική και κοινωνική μας αλληλεγγύη. Οι χρυσαυγίτες είναι υπεύθυνοι για πάρα πολλούς τραμπουκισμούς, ξυλοδαρμούς και δολοφονίες στους δρόμους, όπου τα θύματα είναι κυρίως μετανάστες, αλλά και άλλες κοινωνικές ομάδες που για τους δικούς της λόγους η κάθε μία δεν μπορεί ή δεν ανέχεται να ζήσει όλη αυτήν την απάνθρωπη ασχήμια που επιβάλει η καπιταλιστική κρίση.
Η κοινωνία έχει μια αντιφατική σύνθεση διότι έχει κάποιες κανιβαλιστικές τάσεις (ρατσισμός, ανταγωνισμός, ατομισμός, απάθεια) αλλά αυτές δεν την ορίζουν πλήρως, διότι έχει και ανθρώπινες τάσεις προς την αλληλεγγύη, τη συνεργασία και την κοινωνική και ατομική χειραφέτηση. Αυτή η αντιφατική της σύνθεση την καθιστά πεδίο διεξαγωγής ενός πολέμου μεταξύ της αξιοπρέπειας και της ξεφτίλας, μεταξύ της καθημερινής ζωής και του καθημερινού θανάτου. Αυτόν τον πόλεμο όμως κάποιοι επιλέγουν να κάνουν πως δεν τον βλέπουν. Κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι θα αντιμετωπίσουμε το φασισμό στα δικαστήρια και στις εκλογές. Να έχουμε υπόψη μας ότι όλοι αυτοί οι εκάστοτε αντιπρόσωποί μας (οι ‘’ειδικοί’’ που αναθέτουμε να μας εκφράζουν) απλά θα παίζουν με τους νόμους και θα γκρινιάζουν στα δελτία των ειδήσεων. Παρόλα αυτά, εμείς είμαστε διατεθειμένοι να ασχοληθούμε σοβαρά με αυτό το ζήτημα. Είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε τις καθημερινές μας μάχες ενάντια στον φασισμό εκεί που πρέπει: στις γειτονιές, στα σχολεία, στις δουλειές, στα γήπεδα και στους δρόμους, και όπως πρέπει: με το απαραίτητο πάθος για ζωή και το απαραίτητο μίσος προς κάθε τι απάνθρωπο.
Δίνουμε υπόσχεση στους εαυτούς μας ότι θα είμαστε μια διαρκής απειλή για το φασισμό σε κάθε του μορφή και το καπιταλιστικό σύστημα που τον γεννά.
Αντιφασίστες/Αντιφασίστριες