Ριφιφι

Χθες και προχθές, γύρω στις 20:30-21:30, ομάδα 10(περίπου) ρατσιστών έριξε πέτρες σε χώρο που χρησιμοποιείται ως τζαμί από μετανάστες.
Όταν οι  μετανάστες έκαναν κίνηση για να προσεγγίσουν την ομάδα των 10 ατόμων, εκείνοι τράπηκαν σε φυγή.
Μετά έψαξαν τους γύρω δρόμους, αλλά δεν εντόπισαν κανέναν από αυτούς.
Η αστυνομία-αν και είχε ειδοποιηθεί από τους μετανάστες- δεν εμφανίστηκε ποτέ.

Μικροφωνική/συγκέντρωση στην Πλατεία Ηρώων της Ελευσίνας.

Παρασκευή 30/9, 7:00 μ.μ.

Το βράδυ της Κυριακής 18/9, 25 με 30 μέλη του πολιτικού φορέα «ελλήνων συνέλευσις» πραγματοποιούσαν μοίρασμα πολιτικού υλικού στον πεζόδρομο της Νικολαίδου. Γνωρίζοντας τα ξεκάθαρα φασιστικά/ρατσιστικά χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου πολιτικού μορφώματος ομάδα 4-6 αντιφασιστών τους δήλωσε ξεκάθαρα ότι στην Ελευσίνα είναι ανεπιθύμητοι και ότι πρέπει να αποχωρήσουν αμέσως. Οι φασίστες εφορμώμενοι από την αριθμητική τους υπεροχή αποφάσισαν να παραμείνουν. Έτσι οι αντιφασίστες, έχοντας εντομεταξύ ενισχυθεί και από άλλους αντιφασίστες της περιοχής,τους έδωσαν την απάντηση που τους άξιζε. Οι φασίστες  ανίκανοι πλέον να το βάλουν στα πόδια αναγκάστηκαν να καλέσουν τους μπάτσους για να τους φυγαδεύσουν. Η συμπλοκή τελικά έληξε με την επέμβαση της αστυνομίας η οποία και συνέλαβε 4 συντρόφους μας.

Οι πλατείες και οι γειτονιές μας είναι και θα παραμείνουν αντιφασιστικές.

Αλληλεγγύη στους 4 συλληφθέντες αντιφασίστες.

%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81%ce%bf%cf%86%cf%89%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae

Το κείμενο που ακολουθεί-και οι φωτογραφίες που το συνοδεύουν-γράφτηκε ύστερα από περίπατο με την ομάδα Carex Flacca της Κατάληψης Σινιάλο(https://sinialo.espiv.net/…/uploads/2015/12/carexflacca4.pdf) στη Λίμνη Ρειτών το Σεπτέμβρη 2015.

H λίμνη Ρειτών – ή Κουμουνδούρου όπως είναι πιο γνωστή – βρίσκεται στα σύνορα του Ασπρόπυργου με το Χαϊδάρι, στους πρόποδες του Ποικίλου όρους, που χωρίζει το δυτικό μέρος της Αθήνας από το Θριάσιο πεδίο. Η πεδιάδα του Θριασίου ήδη από τα μέσα του 20ου αιώνα άρχισε να εκβιομηχανίζεται με τη δημιουργία τσιμεντοβιομηχανιών, χαλυβουργιών, διυλιστηρίων κ.λπ.

Η εκβιομηχάνιση αυτή οφείλεται στη διευρυνόμενη καπιταλιστική ανάγκη για μεγάλες βιομηχανικές μονάδες κοντά στο μητροπολιτικό κέντρο ανάπτυξης της οικονομίας. Ωστόσο, η μεταγενέστερη ανάπτυξη του οικιστικού ιστού της Αθήνας οδηγεί στην απομάκρυνση εκτός Λεκανοπεδίου των μεγάλων βιομηχανιών και βιοτεχνιών του Ελαιώνα, του Ρέντη και του Ταύρου και τη σταδιακή μετατροπή των χώρων όπου στεγάζονταν από βιομηχανικής εκμετάλλευσης σε αποθηκευτικής χρήσης. Η επιλογή του Θριασίου πεδίου γίνεται λόγω της παρουσίας μεγάλων ‘’τσιφλικιών’’ που αποτελούν μία ιδανική συνθήκη για το κεφάλαιο, αφού προσφέρουν τεράστιες εκτάσεις προς αξιοποίηση, τόσο για παραγωγή όσο και για αποθήκευση των εμπορευμάτων.

Οι περιοχές γύρω από το Λεκανοπέδιο αποτελούν σημαντικά οικοσυστήματα λόγω της γεωγραφικής τους θέσης. Το Ποικίλο όρος είναι από τα σημαντικότερα εξ αυτών με πλούσια χλωρίδα και πανίδα, με κυριότερο τον υδροβιότοπο της λίμνης Ρειτών, όπου φιλοξενείται πλήθος πουλιών και χρησιμοποιείται σε μεγάλο βαθμό από τα αποδημητικά ως ενδιάμεσος σταθμός στα ταξίδια τους.

Το κάθε οικοσύστημα γύρω από το Λεκανοπέδιο λεηλατήθηκε από το κεφάλαιο για τους δικούς του ιδιαίτερους λόγους. Η Πάρνηθα για την ανάπτυξη του τουρισμού και των κερδών από το τζόγο, η Πεντέλη για τη δημιουργία οικοπέδων προς πώληση κλπ. Το Ποικίλο και η Κουμουνδούρου αποτέλεσαν κατά κύριο λόγο κρατική υπόθεση. Οι κεραίες και οι πυλώνες της Δ.Ε.Η. πλέον είναι περισσότεροι από τα δέντρα, σε μια περιοχή που έχει ενταχθεί ως προστατευόμενη στο NATURA 2000. Σήραγγες ανοίγονται για να περνάνε τα τραίνα με τα προϊόντα απευθείας προς το λιμάνι του Πειραιά, καθώς η γραμμή από τον εμπορευματικό σταθμό του Ο.Σ.Ε. στον Ασπρόπυργο που διασχίζει τα όρη Ποικίλο και Αιγάλεω βρίσκεται “πακέτο” στο -υπό διαπραγμάτευση με την Cosco- λιμάνι. Τα ΕΛ.ΠΕ. και οι αποθήκες πετρελαίου του ελληνικού στρατού συνεχίζουν να μολύνουν έναν υδροβιότοπο που σε πείσμα τους εδώ και χρόνια δεν λέει να το βάλει κάτω.

Προσπαθήσαμε έτσι στο παρακάτω φωτογραφικό οδοιπορικό, από το Ποικίλο Όρος στον κάμπο του Θριασίου, να παρουσιάσουμε το μέγεθος της λεηλασίας του περιβάλλοντος από την επέλαση του κράτους και του κεφαλαίου και να αναδείξουμε κάποιους από τους υπεύθυνους: Ε.Σ., ΕΛ.ΠΕ., εργολάβους και σκραμπατζήδες που χρησιμοποιούν την περιοχή ως χωματερή όπου απορρίπτεται οτιδήποτε δεν μπορεί να τους προσφέρει κέρδος. Μικρά και μεγάλα αφεντικά που κερδοσκοπούν μασώντας ανθρώπους και φυσικό περιβάλλον.

Το πρωί της Τρίτης 26/1, η απεργία στην βιομηχανία SKOT AE στην Μάνδρα Αττικής έληξε, ύστερα από σχεδόν δύο εβδομάδες, αφού η εκδικητική απόλυση του εργάτη ανακλήθηκε από το αφεντικό.

Τις προηγούμενες μέρες απεργοσπάστες και εμπορεύματα έμπαιναν και έβγαιναν με τη συνοδεία των μπάτσων. Η επέμβαση των ΜΑΤ ώστε να διασφαλιστεί η παραγωγή και η κυκλοφορία των εμπορευμάτων θύμωσε ακόμα περισσότερο τις εργάτριες. Την επόμενη μέρα μόνο μετά αρκετό σπρωξίδι κατάφεραν να σπάσει ο απεργιακός κλοιός από τους μπάτσους(ΟΠΚΕ). Κάθε μέρα που περνούσε όμως ήταν όλο και πιο οργανωμένες, πράγμα που οδηγούσε τους μπάτσους σε αποχώρηση μαζί με το αφεντικό και τους απεργοσπάστες.

Είχαν βάλλει μια δεξαμενή, έναν κάδο και το βαρέλι με τη φωτιά στη μέση του δρόμου. Είχαν στοιβάξει επίσης λάστιχα γύρω από το δρόμο για να τα ρίξουν σε περίπτωση επέμβασης της αστυνομίας. Οι μπάτσοι έρχονταν κάθε πρωί με τ’ αφεντικό, πιανόμασταν αλυσίδες και φωνάζαμε συνθήματα. Οι μπάτσοι έφευγαν και ένα περιπολικό ερχόταν κάθε τόσο να δει αν υπάρχει κόσμος

Αποδεικνύεται στην πράξη πως όταν στεκόμαστε ο ένας/μία δίπλα στον/στην άλλο/άλλη, δίχως έμφυλους, φυλετικούς ή οποιουσδήποτε άλλους διαχωρισμούς, δίχως μοιρολατρία, μπορούμε να απαντήσουμε στην τρομοκρατία των αφεντικών και στον φόβο που αυτά καλλιεργούν. Οι συλλογικοί και αδιαμεσολάβητοι – από κόμματα και εργατοπατέρες- αγώνες της τάξης μας αποτελούν την μόνη ελπίδα για την ανατίμηση των ζωών μας.

Ενάντια στην βαρβαρότητα και την ξεφτίλα να προτάξουμε αυτό με το οποίο κερδήθηκαν τα πάντα. Τους αγώνες.

 Κόντρα στα αφεντικά δεν έχουμε αυταπάτες,

αυτές/οί που θα απαντήσουν θα είναι οι εργάτ(ρι)ες.

Η εταιρεία χημικών προϊόντων SKOT Α.Ε. βρίσκεται στην βιομηχανική περιοχή της  Μάνδρας Αττικής, στο Θριάσιο πεδίο.  Η Δυτική Αττική είναι γεμάτη από μικρομεσαίες  επιχειρήσεις, που αποτελούν τις σφηκοφωλιές της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας. Οι εργάτ(ρι)ες της  SKOT τις τελευταίες μέρες δίνουν μαθήματα ταξικής αξιοπρέπειας, σινιάλα αντίστασης και αγώνα στους προλετάριους που εργάζονται στα υπόλοιπα κάτεργα της περιοχής.

Το 2012 θα οργανωθούν και θα ιδρύσουν σωματείο. Από τότε έχουν δώσει αρκετούς αγώνες κερδίζοντας κάποια πράγματα, όπως την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων και την διεκδίκηση μέτρων ασφαλείας. Στο εργοστάσιο δουλεύουν 45 εργαζόμενοι/ες, ντόπιοι/ες και μετανάστ(ρι)ες, κατά κύριο λόγο γυναίκες. Το εργοστάσιο της SKOT είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα του πως  οι διαχωρισμοί εντός της εργατικής τάξης συντηρούν και αναπαράγουν  τις ταξικές ανισότητες. Τα αφεντικά μέσω του ρατσισμού και του σεξισμού υποτιμούν την εργατική δύναμη κάποιων προλετάριων με αποτέλεσμα την υποτίμηση  της εργατική δύναμης όλου του προλεταριάτου. Όμως, αν η τάξη, το φύλο και η καταγωγή είναι αλληλένδετα εργαλεία στην καταπίεση του σήμερα, η σύνθεσή τους είναι ένα ακόμα βήμα προς την κοινωνική απελευθέρωση. Οι εργάτ(ρι)ες της SKOT παλεύουν ενάντια σε έναν φαλλοκρατικό αφεντικό που όχι μόνο επανειλημμένα αντιμετωπίζει σεξιστικά τις γυναίκες εργαζόμενους αλλά εξαργύρωσε και το σεξισμό του με μείωση των μισθών κατά 20% για τις γυναίκες και 10% για τους άντρες.

Στις 13-1 2016 κηρύσσεται απεργία λόγω της απόλυσης συναδέλφου/μέλους του σωματείου από την εργοδοσία. Πρόφαση για την απόλυση αποτελούν οι λόγοι ασφαλείας και ότι ο εργάτης άναψε τσιγάρο στο χώρο παραγωγής. Ο προσχηματικός χαρακτήρας της απόλυσης γίνεται ακόμα πιο εμφανής από τις συνθήκες και την πλήρη ανασφάλεια που επικρατεί στο εργοστάσιο. Αυτό το αποδεικνύουν και οι δεκάδες παρεμβάσεις του Σωματείου στο ΚΕΠΕΚ που βρίσκουν την εταιρεία μονίμως παραβατική σε θέματα ασφάλειας της εργασίας. Η απόλυση είναι ξεκάθαρα μια προσπάθεια εκφοβισμού της ταξικής οργάνωσης και του συνδικαλισμού στους χώρους δουλειάς. Οι εκδικητικές διαθέσεις της εργοδοσίας επιβεβαιώνονται και από το γεγονός ότι οι απεργοσπάστες πληρώνονται κανονικά, ενώ οι απεργοί είναι απλήρωτοι/ες από τον Δεκέμβρη.

Οι εργάτ(ρι)ες, με τη συμβολή αρκετών αλληλέγγυων από την γύρω περιοχή και από άλλους χώρους δουλειάς, προσπαθούν καθημερινά να αποτρέψουν την είσοδο των απεργοσπαστών στο εργοστάσιο, και την  έξοδο από αυτό των εμπορευμάτων. Βρίσκονται από τα ξημερώματα έως αργά το απόγευμα. Οι απεργοσπάστες -7 άτομα- μπαίνουν και βγαίνουν  στο εργοστάσιο με την προστασία των ματ και των ΟΠΚΕ, κατά το προσφιλές έργο της αστυνομίας, δηλαδή του ρόλου των μπράβων των αφεντικών.  Ομοίως και η κίνηση των εμπορευμάτων γίνεται με την κάλυψη των μπάτσων.

Οι εργάτ(ρι)ες δίνουν πραγματικά καθημερινή μάχη με την αστυνομία, ώστε να αποτρέψουν την απόλυση του συναδέλφου τους. Ο αγώνας των εργατ(ρι)ών της SKOT είναι και δικός μας αγώνας. Ένας αγώνας ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας.

Να μετατρέψουμε τα κάτεργα του Θριασίου σε προπύργια αγώνα.

Κινηματογραφικές προβολές στο Αγροκήπιο

Αγ. Μαρίνας και Καποδιστρίου(έναντι 1ου γυμνασίου Ασπ/γου)

Δευτέρα 14/9,20:30

LA HAINE

Δευτέρα 21/9,20:30

DJANGO UNCHAINED

Δευτέρα 28/9,20:30

SNATCH

Eίσοδος Ελεύθερη

provoles_agrokipio-print-ready

Το Σάββατο 27/06 πραγματοποιήθηκε από το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων παρέμβαση στο τσιπουράδικο “Μπαλκονάτο” στο Γουδί. Η παρέμβαση πλαισιώθηκε από συλλογικότητες της γειτονιάς (Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος Βίλα Ζωγράφου, Αυτονομη Συνέλευση Ζωγράφου, Αναρχική Συλλογικότητα Μαυρο Δάσος) καθως και από αλληλέγγυους/-ες.

Ο λόγος της παρέμβασης ήταν η απόλυση της Α. επειδή ζήταγε να της κολλήσει το αφεντικό ένσημα αλλά και επειδή διεκδικούσε να τηρηθεί η αρχική συμφωνια στο μισθό της που ειχε συμφωνηθει. Το εναλλακτικο μπαλκονάτο και το αριστερο αφεντικό οχι μόνο δεν της κολλούσε ένσημα, αλλά εν τέλει την πλήρωνε λιγότερο απ’ όσα είχαν συμφωνήσει και κρατούσε ο ίδιος για το μαγαζί του το 50% των tips που έβγαζε η Α. Το ίδιο αριστερο αφεντικό στην επιθεώρηση εργασίας που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευη 19/6 δεν αναγνωρισε καν οτι η Α. δουλευε στο μαγαζι του!

Εμεις από την πλευρα μας του καναμε σαφες που τζαμπα δε δουλευουμε ποτέ και για κανέναν, απαιτώντας να πληρώσει στην Α. τις βραδυνες προσαυξήσεις, τα δώρα, το επίδομα αδείας αλλά και να καταβάλλει τα ενσημα.
Μέχρι τότε, του κάναμε ξεκάθαρο πως θα μαστε κάθε μέρα εκει να ενημερωνουμε τους πελάτες του και να του χαλαμε το εναλλακτικο αριστερο προφιλ του.

Ιδια ειν’ τα αφεντικα, δεξιά κι αριστερά