Αλληλεγγύη στις καταλήψεις της Πάτρας
Λόγω της κρίσης αναπαραγωγής του καπιταλιστικού συστήματος το κράτος επιλέγει να γίνει πιο καταπιεστικό, πιο ολοκληρωτικό και φασιστικό για να διασώσει την εξουσία του και το κεφάλαιο. Εφαρμόζοντας το δόγμα του νόμου και της τάξης επιδίδεται σε ένα διαρκώς αυξανόμενο όργιο καταστολής σε οποιοδήποτε εκμεταλλευόμενο άτομο ή κομμάτι της κοινωνίας επιλέγει να αγωνιστεί ενάντια στην κατάσταση που βιώνει, μια κατάσταση γεμάτη φτώχεια, ρατσισμό, ατομικισμό κι απάθεια.
Το τελευταίο κατόρθωμα της κρατικής επίθεσης στο ανταγωνιστικό κίνημα είναι η εκκένωση της κατάληψης Παραρτήματος, του κατειλημμένου Μαραγκοπουλείου και της κατάληψης ‘‘Στέκι ΤΕΙ – Ν.Γύζη’’ στην Πάτρα την Δευτέρα 5 Αυγούστου. Η Πάτρα είναι μια πόλη που οι φασίστες της Χρυσής Αυγής τον τελευταίο καιρό τα βρήκαν σκούρα. Η μαχητική αντιφασιστική παρουσία ενός κομματιού της κοινωνίας της Πάτρας επανειλημμένα εμπόδισε τους φασίστες στο δρόμο. Οι τρεις καταλήψεις παίζανε ένα πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτήν την κατάσταση αφού αποτελούσαν κέντρα συνάντησης ριζοσπαστικών και ανατρεπτικών στοιχείων. Είναι φανερό ότι με την εκκένωση των καταλήψεων το κράτος θέλει να δώσει χώρο στην Χρυσή Αυγή έτσι ώστε με την βοήθειά της να μας επιβάλει μια ζωή που θα μοιάζει όλο και περισσότερο με το θάνατο.
Οι καταλήψεις δεν είναι τα ντουβάρια.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους αυτοοργανομενους χώρους διότι εκεί αναπτύσσονται διάφορες δραστηριότητες μέσα από αντιιεραρχικές διαδικασίες, όπως μαθήματα αυτομόρφωσης, μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες, συναυλίες, προβολές ταινιών, συλλογικές κουζίνες, χαριστικά παζάρια και άλλα πολλά χωρίς κανένα αντίτιμο. Εκφράζεται έμπρακτα η αλληλεγγύη σε μετανάστες, απεργούς και διωκόμενους αγωνιστές και αποτελούν αναχώματα ενάντια στους φασίστες. Μέσα στις καταλήψεις οργανωνόμαστε και δίνουμε άμεσα πρακτικές λύσεις στα καθημερινά μας προβλήματα και έτσι ανακαλύπτουμε σιγά σιγά το αυθεντικό βίωμα που έρχεται σε ρήξη με το σύστημα και περνά εκτός νόμου.
Οι καταλήψεις είμαστε εμείς και κανείς δεν μπορεί να μας εκκενώσει γιατί…
Δημιουργούμε κοινότητες όπου χτίζουμε άμεσες σχέσεις χωρίς την διαμεσολάβηση του χρήματος και της εξουσίας. Αποεμπορευματοποιούμε την ζωή μας γεμίζοντάς την με συντροφικότητα και αλληλεγγύη, προσπαθώντας να καταργήσουμε τους χωρικούς και χρονικούς περιορισμούς που μας επιβάλει ο καπιταλισμός. Πειραματιζόμαστε με μορφές ζωής ποιοτικά ανώτερες από την υπάρχουσα γιατί μοιραζόμαστε αυτά που κανείς δεν μπορεί να παράγει από μόνος του.
…είμαστε αυτά που επιθυμούμε, αυτά που δημιουργούμε. Είμαστε η ζωντανή άρνηση του κόσμου που πολεμάμε.