Ως πρεσβυωπία ορίζεται ότι αντιλαμβανόμαστε πιο σοβαρά τα ζητήματα που βρίσκονται μακριά, από ότι στο κοντινό μας περιβάλλον.
Αυτό οφείλεται στο φόβο μας να αποδεχτούμε την άμεση απειλή για την αξιοπρέπειά μας, τον εαυτό μας και την περιοχή διαβίωσής μας. Με αυτό τον τρόπο τείνουμε να θεωρούμε σημαντικότερα ζητήματα που βρίσκονται πολύ μακριά από εμάς, από ότι στο κοντινό μας περιβάλλον.
Αυτό συμβαίνει κυρίως στον τομέα του περιβάλλοντος
αλλά και κοινωνικών θεμάτων όπως της φτώχειας και του ρατσισμού.
Στο περιβάλλον για παράδειγμα κινητοποιείται το ενδιαφέρον μας για προβλήματα όπως η τρύπα του όζοντος ή ο αφανισμός του δάσους του Αμαζονίου, χωρίς ωστόσο να μας ενοχλούν αντίστοιχα και τα περιβαλλοντικά εγκλήματα που συμβαίνουν έξω από την πόρτα μας. Ενώ στο ζήτημα των ζώων ανησυχούμε για την αρκούδα της Πίνδου δεν παίρνουμε καμία θέση για τον καθημερινό βασανισμό σκυλιών και γατιών της γειτονιάς μας, από σαδιστές δολοφόνους. Στα κοινωνικά προβλήματα, συζητάμε σοκαρισμένοι για τα παιδιά που πεινούν και την έλλειψη νερού στις χώρες του τρίτου κόσμου αλλά ποτέ δεν ασχοληθήκαμε (ή και αντιμετωπίσαμε με ρατσιστική συμπεριφορά) με το παιδί Ρομά που υποφέρει δίπλα μας. Παίρνουμε θέση για την επίδειξη αυταρχισμού που γίνεται πρώτο θέμα στα ΜΜΕ, πολύ μακριά από εμάς…
…αλλά σωπαίνουμε απέναντι στο καθημερινό σαδισμό του μπάτσου που εξευτελίζει ανθρώπους μπροστά μας, του φασίστα που τραμπουκίζει μετανάστες, του ελεγκτή στο λεωφορείο και του μαλάκα που δολοφονεί ζώα της γειτονιάς μας.
Η επίλυση της πρεσβυωπίας μας είναι απαραίτητη
για να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο,
με αρχή το κοντινό μας περιβάλλον
και
θα έρθει μόνο μέσα από την συνειδητή αλλαγή της ατομική μας στάσης ζωής και την συλλογική δράση για τα προβλήματα της καθημερινότητας.