«Πνιγμοί σε Ζωντανή Σύνδεση»

Οι συνειρμοί που κινητοποιήθηκαν παρακολουθώντας την ζωντανή μετάδοση του ναυαγίου στην Αδριατική είναι πολλοί. Πέραν του πως οι βρυκόλακες των ΜΜΕ, στην δίψα τους για θέαμα, μας κρατούν σε ζωντανή σύνδεση με θανάτους ανθρώπων, μας έρχονται στο νου και οι εκατοντάδες μετανάστες που θαλασσοπνίγονται ανά διαστήματα σε όλη την Μεσόγειο, χωρίς τα κανάλια να δείχνουν την ίδια πρεμούρα.
Το ναυάγιο της Αδριατικής υπενθυμίζει στους ανθρώπους πως απέναντι στην φύση είναι ίδιοι. Η φύση αν ρίξει νερό θα το ρίξει για όλους. Απλά κάποιοι θα είναι άστεγοι ενώ κάποιοι θα έχουν σπίτι. Αν κάνει σεισμό θα το νιώσουν όλοι, απλά αυτοί που είναι φτωχοί μετά δεν θα έχουν σπίτι ενώ οι πλούσιοι θα έχουν ένα καινούριο. Βέβαια για τα κράτη οι τελευταίοι είχαν πληρώσει εισιτήριο… οπότε σύμφωνα με τις αξίες αυτής της κοινωνίας άξιζαν μια προσπάθεια “διάσωσης”. Βέβαια ούτε αυτό αρκούσε από ότι φάνηκε. Τρία κράτη «πάλευαν» (και καλά) μέρες να σώσουν ανθρώπους από τη θάλασσα. Μας υπενθύμισαν όμως ότι σε μια κοινωνία που η οικονομία είναι αυτοσκοπός, η αξία της ζωής είναι μετρήσιμη και όπως κάθε τι άλλο (εμπόρευμα) μετριέται με χρηματικές μονάδες. Και οι διασώσεις δεν φέρνουν χρήμα. Την ώρα που στέλνουν (ως Ευρώπη) διαστημόπλοια πανηγυρίζοντας. Στους καιρούς μας που αν είναι για πόλεμο τα αδύνατα γίνονται δυνατά. Tα κράτη έδειξαν για άλλη μια φορά αυτό που έχουμε μυριστεί εδώ και καιρό, ότι υπάρχουν μόνο για να εξυπηρετούν και να εκφράζουν την εξουσία και το κεφάλαιο, (ή καλύτερα την εξουσία του κεφαλαίου) πάνω στις ζωές μας.
Αυτή η κοινωνία που ανέχεται τους εφοπλιστές να κάνουν οικονομία σε μέτρα προστασίας, αυτή η κοινωνία που ανέχεται τους πλοιοκτήτες να βυθίζουν τα καράβια τους, για να πάρουν φράγκα από τις ασφάλειες θαλασσοπνίγοντας ανθρώπους, είναι η αστική κοινωνία που εμπορευματοποιεί τα πάντα και κοτσάρει παντού ανταλλακτικές αξίες: στον άνθρωπο, στο φυσικό περιβάλλον, στα συναισθήματα, στα πάντα. Είναι η αστική κοινωνία στην οποία το μόνο που γίνεται καλά είναι οι αγοραπωλησίες. Μόνο αυτές έχει ανάγκη και πρέπει να γίνονται καλά, για να διαιωνίζει την ύπαρξή της ως τέτοια, όποιες κι αν είναι οι συνέπειες: φτώχεια, ρατσισμός, δυστυχία, ατυχήματα και θάνατος.