Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, ενυπάρχει σε αυτά.
Κάθε πράξη για να είναι απελευθερωτική πρέπει να εμπεριέχει μια συνολική κριτική σε ορισμένα στοιχεία του υπάρχοντος κόσμου. Έτσι το σύνολο των απελευθερωτικών πράξεων πρέπει να αποτελεί την συνολική κριτική του συνόλου των στοιχείων του υπάρχοντος κόσμου. Υπάρχει μια αμφίδρομη νοηματοδότηση μεταξύ του μερικού και του συνολικού. Το ένα παράγει το άλλο. Αυτό σημαίνει ότι μια απελευθερωτική πράξη δεν αμφισβητεί με την κριτική της τα πάντα, αλλά αυτό που αμφισβητεί το αμφισβητεί σαν να έχουν προηγηθεί άλλες πράξεις που έχουν ήδη αμφισβητήσει όλα τα υπόλοιπα. Έτσι για να κριθεί μια πράξη πρέπει να ληφθούν υπόψη και ορισμένες προηγούμενες πράξεις και οι προθέσεις των υποκειμένων τους και αυτά που τα υποκείμενα θέλουν να πράξουν μελλοντικά. Κάθε πράξη είναι αυτοσκοπός και ταυτόχρονα το μέσο στο οποίο προεικονίζεται ένας άλλος σκοπός. Έτσι υπάρχει μια διαρκής κίνηση-εξέλιξη.
Η αλλοτρίωση με την μορφή του διαχωρισμού των σκοπών από τα μέσα.
Τα υποκείμενα αδυνατούν να διακρίνουν τους σκοπούς που εμπεριέχονται στην δραστηριότητά τους και για τον λόγο αυτό αποτυγχάνουν άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο να βρούνε τα μέσα που αντιστοιχούν στους σκοπούς τους. Αυτό αποτελεί πρόβλημα μόνο όταν αυτή η αδυναμία είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής αλλοτρίωσης. Μπορούμε να πούμε πως στην εμπορευματική/καπιταλιστική/αστική κοινωνία όλοι οι άνθρωποι είναι αλλοτριωμένοι με έναν απόλυτο τρόπο, από την στιγμή που η ίδια η κοινωνία είναι αλλοτριωμένη, αλλά δεν μπορούμε να μη δούμε ότι εντός της κοινωνίας αυτής υπάρχουν άνθρωποι που είναι αλλοτριωμένοι σε μικρότερο βαθμό ή ως προς διαφορετικές πτυχές στη ζωή τους από άλλους ανθρώπους. Σε αυτή τη διαφορά στον βαθμό της αλλοτρίωσης και στην πτυχή της ζωής που αυτή υπάρχει βρίσκει χώρο μια τάση για πραγματική επικοινωνία και αλληλεπίδραση μεταξύ των ανθρώπων ενάντια στις κυρίαρχες κοινωνικές σχέσεις. Η ίδια αυτή τάση εμφανίζεται και ως προσπάθεια για την επανοικειοποίηση των πράξεών από αυτούς που τις πράττουν, την ανακάλυψη της δραστηριότητας που είναι αυτοσκοπός.
Το πείραμα ενάντια στην αυθεντία.
Κάθε αυθεντία πάνω σε ζητήματα της σύγχρονης ζωής προϋποθέτει μια συνθήκη στην οποία η αλλοτρίωση απουσιάζει απόλυτα. Κάτι τέτοιο σήμερα δεν υπάρχει και σίγουρα δεν θα υπάρξει μέχρι τουλάχιστον και την κατάργηση όλων των διαχωρισμών μεταξύ των ανθρώπων και των διαχωρισμών στην ανθρώπινη δραστηριότητα. Στην καθημερινή ζωή το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι πειράματα. Μεγάλα πειράματα σε ελεγχόμενους χώρους και χρόνους. Μικρά πειράματα σε μη ελεγχόμενους χώρους και χρόνους. Ανάλογα με τον σκοπό που έχουμε, κάνουμε πειράματα για να βρούμε τα μέσα στα οποία αυτός ενυπάρχει και κατά την διάρκεια των πειραμάτων επανεξετάζουμε διαρκώς το ενδεχόμενο αν ο σκοπός αξίζει τον κόπο. Ο γενικός-διαρκής στόχος είναι η κατάργηση της αλλοτρίωσης και συνεπώς η πραγμάτωση της αληθινής επικοινωνίας που υπάρχει σαν τάση παντού και πάντα.