Το αγροκήπιο Ασπρoπύργου είναι μία έκταση 40 στρεμμάτων λίγο πιο έξω από το κέντρο της πόλης. Για πολλά χρόνια αποτέλεσε χώρο όπου υπήρχαν θερμοκήπια, ελαιώνες και περιβόλια, τα οποία τα εκμεταλλευόταν το κράτος για να διεξάγει έρευνες γεωπονικού περιεχομένου.
Στις αρχές του 2000 σε ένα μέρος του άρχισαν να χτίζονται εγκαταστάσεις που υποτίθεται πως προορίζονταν για τους κατοίκους της περιοχής με την παροχή χώρων πρασίνου, πολιτιστικών δραστηριοτήτων και άθλησης (πισίνα, θεατράκι, κτήριο πολλαπλών χρήσεων). Παρ’ όλο αυτά το κράτος επέλεξε να το απαξιώσει με αποτέλεσμα οι υπάρχουσες υποδομές να μένουν αναξιοποίητες εδώ και αρκετά χρόνια, δίχως να προσφέρουν καμία ουσιαστική βελτίωση στην ζωή μας. Ενδεικτικό είναι πως οι περιφερειακές και δημοτικές αρχές των τελευταίων 10 ετών περίπου, από τότε δηλαδή που ολοκληρώθηκε η κατασκευή του, δεν έχουν διοργανώσει παραπάνω από μία-δύο εκδηλώσεις στον συγκεκριμένο χώρο. Αυτό είναι και μια τρανταχτή απόδειξη ότι η κατασκευή αυτών των κτηρίων -και μάλιστα αυθαίρετων- έγινε για βγάλουν φράγκα οι εργολάβοι και η τοπική εξουσία.
Εδώ και αρκετούς μήνες έχουμε ενημερωθεί πως ο δήμαρχος Ασπροπύργου προκηρύσσει πλειοδοτικό διαγωνισμό για την εκμίσθωση του ακινήτου στο χώρο του αγροκηπίου, με σκοπό την τοποθέτηση αναψυκτηρίου. Το προηγούμενο διάστημα είχε προηγηθεί η κατασκευή ενός δρόμου ο οποίος διαχωρίζει το κομμάτι του αγροκηπίου που προορίζεται για εμπορευματική εκμετάλλευση, από το υπόλοιπο. Έτσι εκτός του ότι χάθηκε ένα κομμάτι ελεύθερου δημόσιου χώρου και κόπηκαν δέντρα, φάνηκε και η βούληση του κράτους να εντάξει το συγκεκριμένο κομμάτι της έκτασης στην διαδικασία κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Το αγροκήπιο περιήλθε πρόσφατα στην ιδιοκτησία του δήμου -άνηκε στην περιφέρεια- και έτσι ο δήμαρχος δεν έχασε την ευκαιρία να εμπορευματοποιήσει έναν ελεύθερο δημόσιο χώρο προφασιζόμενος -μαντεύουμε- την καταστροφή των κτηρίων από παρακμιακές ομάδες, την ‘’ζωντάνια’’ που θα αποκτήσει ο χώρος εάν δημιουργηθεί εκεί ένα αναψυκτήριο και φυσικά… το αγαπημένο τους: τα έσοδα που θα έχει ο δήμος από την εμπορική εκμετάλλευση του ακινήτου.
Σε αυτό το σημείο να ξεκαθαρίσουμε πως δεν υπερασπιζόμαστε την διατήρηση του δημόσιου χώρου ως έχει. Υπερασπιζόμαστε τις δυνατότητες που ακόμη εμπεριέχει. Έτσι για εμάς, το αγροκήπιο αξιοποιείται ήδη από τα παιδιά που παίζουν και τους γονείς τους, που ξεκλέβουν λίγη γαλήνη σε ένα από τα ελάχιστα πάρκα της πόλης. Από τα ζευγαράκια που κρύβονται από το κουτσομπολιό των νοικοκυραίων και τους μαθητές-τριες που κάνουνε κοπανά από τις αίθουσες της πλήξης. Από τους πιτσιρικάδες που βάζουν μουσική και τα πίνουνε χωρίς να χρειάζεται να πληρώσουν νταβατζιλίκι σε κανένα μαγαζί για να διασκεδάσουν. Από τις αυτοοργανωμένες εκθέσεις, κινηματογραφικές προβολές, θεατρικές παραστάσεις και τις πολιτικές μας κουβέντες που οργανώνουν τις αντιστάσεις μας.
Μία πιθανή εμπορευματοποίηση όχι μόνο θα δημιουργήσει αποκλεισμούς αλλά θα φέρει στο χώρο και την κυρίαρχη κουλτούρα του εμπορεύματος, με αποτέλεσμα οι υποτελείς τάξεις να έχουν από περιορισμένη έως και καθόλου πρόσβαση, τόσο στο αναψυκτήριο όσο και στο υπόλοιπο ελεύθερο κομμάτι του πάρκου. Η σχεδιαζόμενη δημιουργία του αναψυκτηρίου ήδη συνοδεύεται από την αυξανόμενη αστυνόμευση του χώρου που στοχεύει στην απομάκρυνση αυτών που μέχρι τώρα χρησιμοποιούν το πάρκο και έχει σαν αποτέλεσμα την δημιουργία ενός αποστειρωμένου περιβάλλοντος που μόνο ελεύθερο και δημόσιο δεν θα είναι.
Σε μία εποχή που ο δημόσιος χώρος συνεχώς μειώνεται όπως και οι μισθοί μας, έχουμε χρέος να τον υπερασπιστούμε.
Να μην επιτρέψουμε καμία εμπορευματική δραστηριότητα στο χώρο του αγροκηπίου.
Εμείς οι ίδιοι έχουμε την δυνατότητα να μετατρέψουμε το αγροκήπιο σε μια έκταση που θα ταιριάζει στις δικές μας ανάγκες. Σε μια έκταση που θα ανήκει σε όλους.