Η περίφημη ελπίδα ήρθε!

Η περίφημη ελπίδα ήρθε!

Αλλά ήρθε μόνο για την εθνική ενότητα… για να γεφυρώσει τα όποια χάσματα, που όσο μικρά και να είναι, είναι τα μόνα υπαρκτά,  αυτά που καταφέραμε να της προκαλέσουμε εμείς οι περήφανοι προδότες της. Χάσματα μέσα στα οποία καταφέραμε άλλοτε λίγο και άλλοτε πολύ να αγωνιστούμε για τα δικά μας προλεταριακά συμφέροντα. Τώρα,  με τον σύριζα στην διαχείριση της κρατικής εξουσίας  αν και φαινομενικά/θεαματικά  εκδηλώνεται μια δικαίωση/νίκη διάφορων κινημάτων, στην πραγματικότητα αυτό που γίνεται είναι το σύστημα να πασχίζει να επιβάλει αυτήν την θεαματική νίκη ως ένα υπαρξιακό όριό σε αυτά τα κινήματα.

Κάπου εκεί, λοιπόν, στην σαπίλα του εθνικισμού-με-αριστερό-πρόσημο-πλέον, που για χάρη του ακόμα και η Χρυσή αυγή κάνει “αριστερές” στροφές, στις φωνές  ενάντια στους κακούς ευρωπαίους (που ούτε καν αντιιμπεριαλιστικές δεν είναι*), στις κλάψες και στα χαζοχαρούμενα μαζέματα στο σύνταγμα γεννιέται η νέα, μετεκλογική, μορφή της επίθεσης των αφεντικών στα ταξικά μας συμφέροντα. Κάπου εκεί γεννιέται και η υποτίμηση της ταξική μας συνείδησης και νοημοσύνης. Κάπως έτσι  σιγά σιγά η υποτίμηση αυτή εσωτερικεύεται και από κάποια κομμάτια της τάξης μας, που κατά καιρούς συμμετείχαν σε ταξικούς αγώνες και γίνεται πλέων αυτοϋποτίμηση. Κάπου εδώ η ταξική συνείδηση εθνικοποιείται…

Οι φιλοκυβερνητικές συγκεντρώσεις  στην πλατεία συντάγματος είναι η αριστερή συνεισφορά στην εθνική ενότητα. Η αρχή μια εποχής που θα είναι πιο αφιλόξενη για οποιονδήποτε επιμένει να κρατά αμόλυντο από εθνικισμούς το ταξικό του μίσος.

Ενάντια στις ελπίδες που μας φέρνουν…
…δεν ελπίζουμε παρά μόνο στους εαυτούς μας, στις δικές μας δυνάμεις!

*με γνώμονα ότι αν ο ιμπεριαλισμός είναι το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού τότε ο αντιιμπεριαλισμός είναι το κατώτατο στάδιο της ταξικής πάλης… ούτε αυτό δεν  υπάρχει σε αυτές τις συγκεντρώσεις, που ακόμα και οι ταξικές προσεγγίσεις για την ιμπεριαλιστική φύση της ΕΕ και των κρατών της κονσερβοποιούνται με έναν αποπροσανατολιστικό αντιμερκελικό αντιγερμανισμό, που το μόνο που προωθεί είναι την εθνική και όχι την ταξική ενότητα.

Δημοσιεύθηκε στην Uncategorized. Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *