Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΑΝΑΠΝΕΕΙ ΣΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΜΑΣ…
Στον φράχτη του Έβρου, στον πάτο του Αιγαίου χτίζεται η ασφάλεια του κάθε Ευρωπαίου
Είναι φανερό πως το κράτος, σε καιρούς κρίσης επιλέγει να διαχειριστεί τους μετανάστες με έναν τρόπο όλο και πιο απροκάλυπτα φασιστικό. Διατηρεί έναν ορισμένο αριθμό μεταναστών σε καθεστώς ‘’ημιπαρανομίας’’ εντός του ελλαδικού χώρου, ενώ τους υπόλοιπους είτε τους έχει συγκεντρωμένους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου ζουν στις πιο άθλιες συνθήκες, είτε τους σκοτώνει στα σύνορα. Τους ‘‘ημιπαράνομους’’ μετανάστες τους έχει στις πόλεις και τα χωριά όπου τα ντόπια αφεντικά μπορούν και τους εκμεταλλεύονται όσο πιο πολύ μπορούν. Όσο βαθαίνει η κρίση, το κράτος με τις διαρκώς μειούμενες κοινωνικές του παροχές, θα αδυνατεί να εξασφαλίζει την αναπαραγωγή των περισσευούμενων πληθυσμών, οι οποίοι για τον λόγο αυτό διαρκώς θα αυξάνονται. Πράγμα που σημαίνει ότι όλο και περισσότεροι θα δολοφονούνται στα σύνορα όλο και περισσότεροι θα είναι έγκλειστοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όλο και περισσότεροι θα βιώνουν τον ρατσισμό από μπάτσους και φασίστες στους δρόμους.
Η δολοφονία ανθρώπων στο Φαρμακονήσι δεν είναι ένα τυχαίο περιστατικό όπως θέλουν να το παρουσιάσουν, είναι η επίσημη κρατική πολιτική όχι μόνο της ελληνικής κυβέρνησης αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ίδια τραγωδία συμβαίνει καθημερινά με πτώματα να ξεβράζονται από τη θάλασσα. Κυβερνητικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας όπως ο Πλεύρης δήλωναν ότι χρειάζονται νεκροί για τη φύλαξη των συνόρων ή όπως ο Άδωνις που ρωτούσε το καλοκαίρι στη Βουλή για το πόσο κοστίζει στο δημόσιο η διάσωση ανθρώπων από τη θάλασσα.
Μήπως δεν είναι και τόσο τυχαία όλα αυτά;
Η τραγωδία της Λαμπεντούζα στα ιταλικά ύδατα με πολύ περισσότερους νεκρούς επαναλαμβάνεται με κυνικό τρόπο και στη χώρα μας. Ας αναλογιστούμε πόσες ψυχές έχουν βρει το θάνατο και δεν έχει βγει κάτι στη δημοσιότητα.
Για πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε δολοφονίες ανθρώπων που θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε στη θέση τους;
Επιπλέον πρέπει ο καθένας να αναλογιστεί και τη δικιά του ευθύνη όχι μόνο όσον αφορά την ανοχή ή την επιβράβευση τέτοιων περιστατικών αλλά και για τη δημιουργία των μεταναστευτικών ρευμάτων, καθώς ο ευρωπαϊκός (και ο ελληνικός) ιμπεριαλισμός αφού επιτίθεται στις χώρες αυτών των ανθρώπων αναγκάζοντάς τους να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς στη συνέχεια τους κλείνει την πόρτα. Πόσο μάλλον τώρα, την περίοδο της οικονομικής κρίσης δηλαδή, που περισσεύουν πολλοί στα σχέδιά τους ανεξάρτητα της καταγωγής τους(βλ. ανέργους). Γιατί άλλες εποχές όπως των Ολυμπιακών αγώνων που τους χρειαζόμαστε άμεσα δεν τους αντιμετωπίζαμε με αυτόν τον τρόπο.
Χαρακτηριστικά είναι εξάλλου τα ανθρωπιστικά συναισθήματα των καπιταλιστών με πρώτο παράδειγμα τη μητρόπολή τους, τις Ηνωμένες Πολιτείες που αν και λαός μεταναστών αφήνουν πλέον Μεξικανούς να καίγονται στα ηλεκτροφόρα σύρματα των συνόρων τους.* μήπως μας θυμίζει κάτι η κατάντια ενός λαού που ήξερε πολύ καλά τι σημαίνει προσφυγιά;
Μέσα στα παιδιά και τις γυναίκες που πνίγηκαν στο Φαρμακονήσι ήταν και Αφγανοί πρόσφυγες, μήπως να θυμηθούμε ότι συμμετείχαμε σαν χώρα στην εισβολή στο Αφγανιστάν;
Μήπως να προβληματιστούμε για το ότι ακόμα και τώρα δίνουμε στρατιωτική βάση στη Λάρισα μαζί με 1000 φαντάρους ώστε να προετοιμαστεί η εισβολή των Γάλλων στην Κεντροαφρικάνικη Δημοκρατία; Μήπως θα παραπονιόμαστε πάλι μετά από 2 χρόνια που κυνηγημένοι από τον πόλεμο αυτοί οι άνθρωποι θα φτάνουν περπατώντας και θαλασσοδαρμένοι στη χώρα μας;
… όλοι οι μετανάστες είναι άνθρωποι,
όλοι οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν μετανάστες.
Όπου δε φτάνει η μπότα του λιμενικού φτάνει το μαχαίρι του φασίστα
Μετά από όλα αυτά δεν χρειάζεται να πολυαναλύσουμε ότι τα Χρυσά Αυγά έρχονται να συμπληρώνουν τις κρατικές πολιτικές. Όσοι μετανάστες γλιτώνουν το πνίξιμο μαχαιρώνονται και ξυλοκοπούνται στους δρόμους. Όσους αγωνιστές δεν ξυλοκοπούν οι μπάτσοι στις πορείες στέλνουν τους φασίστες να καθαρίσουν στα στέκια, στις καταλήψεις και στους πολιτικούς χώρους συλλογικοτήτων που δεν αποδέχονται την παράνοια του ρατσισμού. Οι φασίστες τον προηγούμενο καιρό βεβήλωσαν το μνημείο του Παύλου Φύσσα, προσπάθησαν να εισβάλλουν ανεπιτυχώς στο αναρχικό στέκι Ρεσάλτο, βανδάλισαν τα γραφεία του ΚΚΕ στο Πέραμα και στο Αιγάλεω με τα εμετικά συνθήματά τους.
Το αντιφασιστικό κίνημα όμως δείχνει τα αντανακλαστικά του. Στις 31/1 με μια μεγαλειώδη πορεία στο Κερατσίνι δηλώσαμε ότι δεν μας τρομοκρατούν τα παρακρατικά ανδρείκελα. Την ημέρα της συγκέντρωσης για την καπηλεία του περιστατικού στα Ίμια από τη ναζιστική οργάνωση συγκεντρωθήκαμε στο Σύνταγμα για να τους στείλουμε εκεί που ανήκουν, στις τρύπες της κρατικής ασφάλειας. Αλλά επειδή τα φασιστάκια ξέρουν ότι είναι λίγα για εμάς ανέλαβε το κράτος για μια φορά ακόμα να τους ξελασπώσει, και ενώ απαγόρευσε υποτίθεται όλες τις συγκεντρώσεις τα χρυσαύγουλα πραγματοποίησαν κανονικά την πορεία τους, την ώρα που οι αντιφασίστες κυνηγήθηκαν από τα ΜΑΤ και τη ΔΕΛΤΑ από το Σύνταγμα μέχρι το Μοναστηράκι με ένα πρωτοφανές μίσος το οποίο τους έκανε να κατέβουν μέχρι και στις αποβάθρες του τραίνου.
Ο αντιφασισμός καθώς φαίνεται είναι ένα πρόβλημα για το κράτος αυτή τη στιγμή και ας καμώνεται πως φυλακίζει φασίστες. Θυμάστε πως πήγαν στο δικαστήριο οι ληστές του Βελβεντού που απαλλοτρίωσαν τα χρήματα των τραπεζών που μας ξεζουμίζουν; Θυμηθείτε και πως πήγε ο Μιχαλολιάκος και ο Τσοχατζόπουλος, με τα κοστούμια τους και στην γυναικεία πτέρυγα.
Να οργανώσουμε την αδιαλλαξία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Αντιφασιστική δράση ενάντια σε κράτος αφεντικά και φασίστες.
Ριφιφι στον αλλοτριωμένο κόσμο του εμπορεύματος για την επανοικειοποίηση της ζωής
https://rififi.espivblogs.net/