Ριφιφι

Για τα γεγονότα της μοτοπορείας προς τα ΕΛ.ΠΕ στις 13/6/2015
Στις 8 Μάη 2015 στα Ελληνικά Πετρέλαια Ασπροπύργου σημειώνεται έκρηξη με αποτέλεσμα έξι βαριά τραυματίες. Τέσσερις από αυτούς, μερικές μέρες μετά, είναι νεκροί, λόγω των σοβαρών εγκαυμάτων.
Από την πρώτη στιγμή της έκρηξης, ο κυρίαρχος λόγος προσπαθεί όχι μόνο να μειώσει το γεγονός, αλλά να το αποσιωπήσει εντελώς, με στόχο να συγκαλύψει τις ευθύνες Λάτση – Ελληνικού Κράτους και να το αποδώσει στην «κακιά στιγμή», σαν κάτι που -όπως συνηθίζεται να λέγεται- «μπορεί να συμβεί». Εντωμεταξύ, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και οι εργατοπατέρες φροντίζουν να λένε ψέματα και να διαβεβαιώνουν, συμπαραστεκόμενοι στις οικογένειες των νεκρών, πως θα βρεθούν και θα λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι, πιπιλώντας ταυτόχρονα την καραμέλα του «ανθρώπινου λάθους». Παράλληλα, κυρίως οι εργολαβικοί εργάτες στα ΕΛΠΕ με την άμεση ή έμμεση απειλή της απόλυσής τους εκφοβίζονται ώστε να μη μιλήσουν και δώσουν λεπτομέρειες, ειδικότερα για την ημέρα που οι συνάδελφοί τους κάηκαν ζωντανοί ή και γενικότερα για το πώς είναι να δουλεύεις στα ΕΛΠΕ για 600€ παίζοντας τη ζωή τους καθημερινά κορώνα-γράμματα με τις συγκεκριμένες άθλιες συνθήκες εργασίας, τα υποτυπώδη έως γελοία μέτρα ασφαλείας και την καθημερινή και τεράστια επικινδυνότητα των πόστων τους.
Στις 13/6/2015 πραγματοποιείται μοτοπορεία από 500 περίπου αντιεξουσιαστές/ριες, που με μηχανάκια και αυτοκίνητα ακολουθούν προκαθορισμένη διαδρομή, κατευθυνόμενοι από το Παλατάκι προς τον Ασπρόπυργο. Η πορεία, συνδιοργανωμένη από διάφορες αυτοοργανωμένες συλλογικότητες, είχε σκοπό αφενός την δυναμική παρουσία μας στο ίδιο το εργοστάσιο και την αλληλεγγύη στους εργάτες και αφετέρου την αντιπληροφόρηση στην τοπική κοινωνία. Έτσι, η πορεία πέρασε πρώτα από το κέντρο και τις γειτονιές του Ασπρόπυργου, όπου φωνάχτηκαν και γράφτηκαν συνθήματα και πετάχτηκαν τρικάκια, ενώ, στη συνέχεια, κατευθύνθηκε προς την κεντρική πύλη των ΕΛΠΕ.
Κατά την έξοδο μας από τον Ασπρόπυργο, οι ναζί της χρυσής αυγής, οι οποίοι ήταν συγκεντρωμένοι στα γραφεία τους, επιχείρησαν, με τις πλάτες των δύο διμοιριών Μ.Α.Τ που τους φύλαγαν, να επιτεθούν στην πορεία. Αφού δεν τα κατάφεραν, ακολούθησε επίθεση των ΜΑΤ στην πορεία, εμποδίζοντας την να συνεχίσει προς τα ΕΛΠΕ. Μετά την επίθεση, όλοι και όλες ανασυνταχθήκαμε στην παραλία Ασπρόπυργου και συνεχίσαμε από κει προς τα ΕΛ.ΠΕ για τη συγκέντρωση. Εκεί, το κράτος είχε επιλέξει να παρατάξει επτά κλούβες, απέναντι σε μια πορεία που αφορούσε εργατικές δολοφονίες, δείχνοντας ξεκάθαρα τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετεί και με ποιούς στέκεται πλάι –ακόμα και με την αριστερά στην κυβέρνηση.
Οι φασίστες από την άλλη, για ακόμα μία φορά επιβεβαίωσαν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τον ρόλο τους ως τα μαντρόσκυλα του κράτους και των αφεντικών. Για λόγους επιβίωσης και στοιχειώδους αξιοπρέπειας, στο Θριάσιο Πεδίο των άγρια εκμεταλλευόμενων ντόπιων και μεταναστών εργατών, των εργατικών δολοφονιών, του κατεστραμμένου φυσικού περιβάλλοντος από την επέλαση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, οι φασίστες πρέπει να είναι ανύπαρκτοι.
Οι δολοφονίες εργατών, η καταστολή των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, η παρουσία των φασιστών στις περιοχές μας και οτιδήποτε άλλο συμπληρώνει και περιφρουρεί την αθλιότητα της καθημερινότητάς μας, δεν είναι προβλήματα που έχουμε την άνεση να τα αγνοούμε. Δεν είναι προβλήματα που θα λυθούν με κάποιο μαγικό τρόπο από μόνα τους. Είναι φανερό ότι, ως εκμεταλλευόμενοι και καταπιεζόμενοι που θέλουν να πάψουν να είναι τέτοιοι, έχουμε ανάγκη από οργάνωση. Υλική και πνευματική. Ταξική και οριζόντια. Από εμάς για εμάς.

Όλα εξαρτώνται από εμάς και από τους αδιαμεσολάβητους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες μας.

Συνέλευση για την Αυτοοργάνωση Άγρια Δύση(Ασπρόπυργος,Ελευσίνα,Μέγαρα)

Στις 22 Μαΐου, στο ρακάδικο/τσιπουράδικο ‘’Μπαλκονάτο’’ που βρίσκεται στου Ζωγράφου, το αφεντικό Νίκος Καρεκλάς απέλυσε την εργαζόμενη Αγγελική στο τέλος της βραδινής της βάρδιας. Η αφορμή για την απόλυση ήταν ότι η Α. κατά την διάρκεια της βάρδιας, δεν υποδέχθηκε μια παρέα πελατών όπως της είχε ζητηθεί να κάνει. Η ειρωνεία είναι ότι εκείνη την ημέρα το μαγαζί ήταν γεμάτο και η Α. ήταν η μόνη εργαζόμενη.
Η Α. εργαζόταν στο ‘’Μπαλκονάτο’’ από τις 23 Φεβρουαρίου ως σερβιτόρα, χωρίς ένσημα και με 4 ευρώ/ώρα. Δούλευε 2 ή/και 3 φορές την εβδομάδα είτε σε μεσημεριανό ωράριο (15:00-19:00), είτε σε βραδινό (19:00-03:00). Το βραδινό ωράριο πάντα είχε μια παράταση από μισή έως μία ώρα, από την στιγμή δηλαδή που φεύγουν οι πελάτες μέχρι να γίνουν οι απαραίτητες δουλειές για να κλείσει το μαγαζί. Η Α. εκτός από το σέρβις αναλάμβανε και το καθάρισμα της τουαλέτας, το μάζεμα των τραπεζιών και των καρεκλών από τον υπαίθριο χώρο, το σκούπισμα του πεζοδρομίου στο βραδινό κλείσιμο και την καθαριότητα του μαγαζιού (σκούπισμα, σφουγγάρισμα, καθάρισμα σε τζάμια και μπάρ), την λάντζα καθώς επίσης και να φτιάχνει καφέδες το μεσημέρι.
Μια μέρα, λοιπόν, η Α. διαπίστωσε ότι ο εργοδότης της, Ν. Καρεκλάς, την πλήρωνε με άλλο τρόπο στο μεσημεριανό 4ωρο και με άλλο τρόπο στο βραδινό 8-9ωρο, κάτι που δεν είχε ειπωθεί στην αρχική συμφωνία. Στο μεσημεριανό ωράριο πληρωνόταν με 4 ευρώ/ώρα και στο βραδινό 30 ευρώ μέχρι κλείσιμο (δηλαδή από 3,75 μέχρι και 3,33 ευρώ/ώρα). Όταν η Α. το ανέφερε αυτό στον Ν. Καρεκλά και ζήτησε να μάθει γιατί δεν τηρείται η αρχική συμφωνία, αυτός της έδειξε την δυσφορία του και δικαιολογήθηκε με το γεγονός ότι η Α. παίρνει όλα τα tips και έτσι αυξάνεται το ημερομίσθιο της. Στην συνέχεια, επίσης, η Α. ζήτησε να της κολλιούνται και τα απαραίτητα ένσημα, κάτι που έκανε τον Ν. Καρεκλά να της προτείνει, την επόμενη μέρα, μια νέα συμφωνία. Θα πληρώνεται με 4 ευρώ/ώρα, είτε είναι μεσημεριανό ωράριο, είτε είναι βραδινό, αλλά από τα 4 ευρώ θα αφαιρείται το 16%, ώστε να κολλιούνται τα ένσημά της. Επίσης, τα tips θα μοιράζονται στο ήμισυ μεταξύ του μαγαζιού και της Α. Παρόλο που αυτή η συμφωνία δεν συνέφερε οικονομικά την Α., αυτή το δέχτηκε εκβιαστικά διότι ο Ν. Καρεκλάς της είπε χαρακτηριστικά: ’’ή έτσι ή καθόλου, αλλιώς φεύγεις’’.
Το ‘’περίεργο’’, σε αυτήν την υπόθεση, είναι ότι ο Ν. Καρεκλάς ποτέ δεν εφάρμοσε αυτήν την καινούρια συμφωνία-εκβιασμό. Για ένα μήνα περίπου η Α. συνέχισε να πηγαίνει στην δουλειά της και να πληρώνεται σύμφωνα με τον αρχικό τρόπο, ενώ τα ένσημα συνέχισαν να μην της κολλιούνται. Προφανώς, ο Ν. Καρεκλάς είχε αποφασίσει να την απολύσει και απλά έψαχνε μια δικαιολογία. Έτσι, με την πρώτη ευκαιρία, της είπε ότι επειδή δεν υποδέχθηκε μια παρέα πελατών, δεν θα την χρειαζόταν άλλο.
Την Παρασκευή 19/6 πραγματοποιήθηκε το ραντεβού στην επιθεώρηση εργασίας, όπου ο Ν. Καρεκλάς δεν παρευρέθηκε αλλά έστειλε δικηγόρο να τον εκπροσωπήσει. Η δικηγόρος ανέφερε ότι η Αγγελική δεν εργάστηκε ουδέποτε στην επιχείρηση και υποστήριξε ότι ο Ν. Καρεκλάς δεν την γνωρίζει. Αυτό το ‘’δεν την γνωρίζει’’ συμπυκνώνει την άθλια και επισφαλή πραγματικότητα ενός αρκετά μεγάλου κομματιού της εργατικής τάξης σήμερα. Υποτιμημένη και μαύρη εργασία, ελαστικά ωράρια ανάλογα με τις ανάγκες του αφεντικού (και μόνο), απουσία κάθε κατοχυρωμένου θεσμικά εργασιακού δικαιώματος. Τα αφεντικά πρώτα εκμεταλλεύονται όσο πιο άγρια και πολύ μπορούν την εργατική μας δύναμη και όταν το θελήσουν, μας απολύουν χωρίς να έχουν καμία υποχρέωση απέναντί μας.
Αντιστεκόμαστε στην εκμετάλλευση των αφεντικών σε κάθε ‘’Μπαλκονάτο’’, σε κάθε εργασιακό χώρο. Στο Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων επιλέγουμε και αποφασίζουμε να ‘’σερβίρουμε’’ συλλογικούς και αδιαμεσολάβητους ταξικούς αγώνες. Υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά μας δικαιώματά και τα ταξικά συμφέροντά μας.

Παρεμβαίνουμε σε κάθε προσπάθεια υποτίμησης της ζωής μας .

Άμεση καταβολή των ενσήμων που δικαιούται η Αγγελική.
Άμεση καταβολή βραδινών προσαυξήσεων, οφειλόμενων δώρων εορτών, επίδομα αδείας και άδεια.
Ενάντια στις εργοδοτικές αυθαιρεσίες –και γιατί οι ανάγκες μας δεν μπαίνουν στο ψυγείο– διεκδικούμε ότι μας ανήκει.
Ενάντια στα συμφέροντα των αφεντικών, η αξιοπρέπειά μας είναι αδιάλλακτη, γιατί….
ΚΑΙ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ….
ΜΕΓΑΛΕΣ.

Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων

και λοιπών Εργαζομένων του Κλάδου τουΕπισιτισμού

Στις 22 Μαΐου, στο ρακάδικο/τσιπουράδικο ‘’Μπαλκονάτο’’ που βρίσκεται στου Ζωγράφου, το αφεντικό Νίκος Καρεκλάς απέλυσε την εργαζόμενη Αγγελική στο τέλος της βραδινής της βάρδιας. Η αφορμή για την απόλυση ήταν ότι η Α. κατά την διάρκεια της βάρδιας, δεν υποδέχθηκε μια παρέα πελατών όπως της είχε ζητηθεί να κάνει. Η ειρωνεία είναι ότι εκείνη την ημέρα το μαγαζί ήταν γεμάτο και η Α. ήταν η μόνη εργαζόμενη.
Η Α. εργαζόταν στο ‘’Μπαλκονάτο’’ από τις 23 Φεβρουαρίου ως σερβιτόρα, χωρίς ένσημα και με 4 ευρώ/ώρα. Δούλευε 2 ή/και 3 φορές την εβδομάδα είτε σε μεσημεριανό ωράριο (15:00-19:00), είτε σε βραδινό (19:00-03:00). Το βραδινό ωράριο πάντα είχε μια παράταση από μισή έως μία ώρα, από την στιγμή δηλαδή που φεύγουν οι πελάτες μέχρι να γίνουν οι απαραίτητες δουλειές για να κλείσει το μαγαζί. Η Α. εκτός από το σέρβις αναλάμβανε και το καθάρισμα της τουαλέτας, το μάζεμα των τραπεζιών και των καρεκλών από τον υπαίθριο χώρο, το σκούπισμα του πεζοδρομίου στο βραδινό κλείσιμο και την καθαριότητα του μαγαζιού (σκούπισμα, σφουγγάρισμα, καθάρισμα σε τζάμια και μπάρ), την λάντζα καθώς επίσης και να φτιάχνει καφέδες το μεσημέρι.
Μια μέρα, λοιπόν, η Α. διαπίστωσε ότι ο εργοδότης της, Ν. Καρεκλάς, την πλήρωνε με άλλο τρόπο στο μεσημεριανό 4ωρο και με άλλο τρόπο στο βραδινό 8-9ωρο, κάτι που δεν είχε ειπωθεί στην αρχική συμφωνία. Στο μεσημεριανό ωράριο πληρωνόταν με 4 ευρώ/ώρα και στο βραδινό 30 ευρώ μέχρι κλείσιμο (δηλαδή από 3,75 μέχρι και 3,33 ευρώ/ώρα). Όταν η Α. το ανέφερε αυτό στον Ν. Καρεκλά και ζήτησε να μάθει γιατί δεν τηρείται η αρχική συμφωνία, αυτός της έδειξε την δυσφορία του και δικαιολογήθηκε με το γεγονός ότι η Α. παίρνει όλα τα tips και έτσι αυξάνεται το ημερομίσθιο της. Στην συνέχεια, επίσης, η Α. ζήτησε να της κολλιούνται και τα απαραίτητα ένσημα, κάτι που έκανε τον Ν. Καρεκλά να της προτείνει, την επόμενη μέρα, μια νέα συμφωνία. Θα πληρώνεται με 4 ευρώ/ώρα, είτε είναι μεσημεριανό ωράριο, είτε είναι βραδινό, αλλά από τα 4 ευρώ θα αφαιρείται το 16%, ώστε να κολλιούνται τα ένσημά της. Επίσης, τα tips θα μοιράζονται στο ήμισυ μεταξύ του μαγαζιού και της Α. Παρόλο που αυτή η συμφωνία δεν συνέφερε οικονομικά την Α., αυτή το δέχτηκε εκβιαστικά διότι ο Ν. Καρεκλάς της είπε χαρακτηριστικά: ’’ή έτσι ή καθόλου, αλλιώς φεύγεις’’.
Το ‘’περίεργο’’, σε αυτήν την υπόθεση, είναι ότι ο Ν. Καρεκλάς ποτέ δεν εφάρμοσε αυτήν την καινούρια συμφωνία-εκβιασμό. Για ένα μήνα περίπου η Α. συνέχισε να πηγαίνει στην δουλειά της και να πληρώνεται σύμφωνα με τον αρχικό τρόπο, ενώ τα ένσημα συνέχισαν να μην της κολλιούνται. Προφανώς, ο Ν. Καρεκλάς είχε αποφασίσει να την απολύσει και απλά έψαχνε μια δικαιολογία. Έτσι, με την πρώτη ευκαιρία, της είπε ότι επειδή δεν υποδέχθηκε μια παρέα πελατών, δεν θα την χρειαζόταν άλλο. Ο Ν. Καρεκλάς απέλυσε την Αγγελική χωρίς να της δώσει καμία αποζημίωση.
Αντιστεκόμαστε στην εκμετάλλευση των αφεντικών σε κάθε ‘’Μπαλκονάτο’’, σε κάθε εργασιακό χώρο. Στο Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων επιλέγουμε και αποφασίζουμε να ‘’σερβίρουμε’’ συλλογικούς και αδιαμεσολάβητους ταξικούς αγώνες. Υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά μας δικαιώματά και τα ταξικά συμφέροντά μας.

Παρεμβαίνουμε σε κάθε προσπάθεια υποτίμησης της ζωής μας .

Άμεση καταβολή της αποζημίωσης που δικαιούται η Αγγελική.
Άμεση καταβολή βραδινών προσαυξήσεων, οφειλόμενων δώρων εορτών, επίδομα αδείας και άδεια.
Ενάντια στις εργοδοτικές αυθαιρεσίες –και γιατί οι ανάγκες μας δεν μπαίνουν στο ψυγείο– διεκδικούμε ότι μας ανήκει.
Ενάντια στα συμφέροντα των αφεντικών, η αξιοπρέπειά μας είναι αδιάλλακτη, γιατί….
ΚΑΙ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ….
ΜΕΓΑΛΕΣ.

Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και Λοιπών Εργαζομένων του κλάδου του Επισιτισμού

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ, ΣΑΒΒΑΤΟ 13/6

ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΑ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ : 13.00

*η προσυγκέντωση της μοτοπορείας  στο Παλατάκι Χαιδαρίου θα ξεκινήσει στις 12.οο

ΕΛ.ΠΕ: Zωές για Ενέργεια

          Στις 8 Μαΐου, 6 εργάτες των ΕΛ.ΠΕ μεταφέρονται με βαριά εγκαύματα στο νοσοκομείο μετά από έκρηξη στα διυλιστήρια του Ασπροπύργου. 25 μέρες μετά 4 από τους εργάτες είναι νεκροί. Όλοι τους εργάζονταν στις εργασίες συντήρησης με απάνθρωπα ωράρια, κακοπληρωμένοι, δουλεύοντας κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλο και με ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας. Οι δολοφονημένοι εργάτες στα ΕΛ.ΠΕ δεν είναι κάτι καινούργιο για την περιοχή μας. Θυμόμαστε τους καμένους εργάτες στην Πετρόλα, τους νεκρούς μετανάστες-εργάτες στην Γενική Ανακύκλωση Α.Ε , τους Ρομά που πέθαναν από ηλεκτροπληξία στην προσπάθειά τους να συλλέξουν καλώδια για να αξιοποιήσουν τον χαλκό που περιέχουν, ο οποίος μέσα από τα σκραπατζίδικα καταλήγει στην Χαλυβουργία και την Χαλυβουργική ως πρώτη ύλη.

            Ευθύνες για όλες αυτές τις δολοφονίες έχει και το ελληνικό κράτος, που στην περίπτωση των ΕΛ.ΠΕ είναι και συνέταιρος με τον Λάτση έχοντας ένα ποσοστό ιδιοκτησίας. Το κράτος, είτε με δεξιά είτε με αριστερή διαχείριση, πιστό στον ρόλο του ως συλλογικός καπιταλιστής, δεν θα μπορούσε παρά να βοηθάει στην κοινωνική νομιμοποίηση και την ομαλή αναπαραγωγή  των καπιταλιστικών εκμεταλλευτικών σχέσεων. Οι εργολαβίες, η επισφάλεια, η πολύωρη και ακραία υποτιμημένη εργασία σε συνθήκες εξαιρετικά άθλιες  είναι ο κανόνας. Για την κατάσταση αυτή είναι υπεύθυνοι και οι εργατοπατέρες που έχουν συμβάλει τα μέγιστα στην κατάντια του εργατικού κινήματος καθιστώντας το ανίκανο να αντιδράσει ακόμα και στις πιο ακραίες και φανερές συνέπειες της εκμετάλλευσης, σε περιπτώσεις που οι προλετάριοι πραγματικά πεθαίνουν στην δουλειά.

            Στην περιοχή της Δυτικής Αττικής υπάρχουν συνολικά 24 επιχειρήσεις που υπάγονται στην οδηγία ΣΕΒΕΖΟ. Πρόκειται για δραστηριότητες στις οποίες μπορεί να εκδηλωθεί όχι κάποιο μικροατύχημα, αλλά ατύχημα μεγάλης βιομηχανικής κλίμακας. Αυτές βρίσκονται 15 στον Ασπρόπυργο, 3 στην Μάνδρα, 4 στην Ελευσίνα και 2 στα Μέγαρα. Οι δημοτικές και περιφερειακές αρχές προστατεύουν και δικαιολογούν την ύπαρξη αυτών των επιχειρήσεων. Το κύριο πρόσχημα που χρησιμοποιούν είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας, κάτι που ειδικά στην περίπτωση του Ασπρόπυργου συντηρεί και την εκλογική πελατεία του δημάρχου Ν.Μελετίου. Στην προσπάθειά τους λοιπόν  να μην προκαλούν αντιδράσεις για τα προβλήματα -περιβαλλοντική ρύπανση και άγρια εκμετάλλευση των εργατών- που δημιουργούν στις περιοχές μας, τα ΕΛ.ΠΕ σε συνεργασία με τις τοπικές εξουσίες προσπαθούν να δομήσουν ένα κοινωνικό προφίλ που θα τους δίνει το στίγμα του ευεργέτη για την τοπική κοινωνία. Αυτό το προφίλ χτίζεται με διάφορα ‘’δωράκια’’ όπως το ‘’Λάτσιο Κέντρο Εγκαυμάτων’’, οι χορηγίες στα φεστιβάλ των Αισχυλείων και των Θριασίων στην Ελευσίνα και στον Ασπρόπυργο, κάποια χρηματικά ποσά που δίνει στους αριστούχους των πανελληνίων, οι δωρεάν κατασκηνώσεις και οι δωρεές σε τοπικές ΜΚΟ ( Φωλιά), η παροχή εξοπλισμού στους δήμους (οχήματα, κάδοι σκουπιδιών κ.α.). Με όλα αυτά  τα ‘’δωράκια’’ προσπαθούν να εξαγοράσουν -και πολύ φτηνά μάλιστα- την σιωπή μας και να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι είναι λογικό να ζούμε και να δουλεύουμε υπό την μόνιμη απειλή ενός μικρού ή μεγάλου ‘’ατυχήματος’’.

            Ξέρουμε ότι η τάξη μας μετράει πολλούς νεκρούς, τόσο αυτούς που δολοφονούνται άμεσα στους χώρους εργασίας τους, όσο και αυτούς που δολοφονούνται έμμεσα, αργοπεθαίνοντας εξαιτίας της περιβαλλοντικής μόλυνσης. Ξέρουμε επίσης ότι όλοι αυτοί οι θάνατοι, όσο και αν μας θλίβουν, δεν πρόκειται να σταματήσουν με παρακάλια και γκρίνιες. Τα αφεντικά δεν τα υπολογίζουν αυτά. Για τον λόγο αυτό, ως προλετάριοι έχουμε ανάγκη και συμφέρον να μετατρέψουμε όλη αυτήν την θλίψη σε ταξικό μίσος και να παράγουμε τις δικές μας αδιαμεσολάβητες, ταξικές αντεπιθέσεις.

ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ-ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΑ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ

ΣΑΒΒΑΤΟ  13/6

ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΑΛΑΤΑΚΙ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ , 12.30

Το αγροκήπιο Ασπρoπύργου είναι μία έκταση 40 στρεμμάτων λίγο πιο έξω από το κέντρο της πόλης. Για πολλά χρόνια αποτέλεσε χώρο όπου υπήρχαν θερμοκήπια, ελαιώνες και περιβόλια, τα οποία τα εκμεταλλευόταν το κράτος για να διεξάγει έρευνες γεωπονικού περιεχομένου.
Στις αρχές του 2000 σε ένα μέρος του άρχισαν να χτίζονται εγκαταστάσεις που υποτίθεται πως προορίζονταν για τους κατοίκους της περιοχής με την παροχή χώρων πρασίνου, πολιτιστικών δραστηριοτήτων και άθλησης (πισίνα, θεατράκι, κτήριο πολλαπλών χρήσεων). Παρ’ όλο αυτά το κράτος επέλεξε να το απαξιώσει με αποτέλεσμα οι υπάρχουσες υποδομές να μένουν αναξιοποίητες εδώ και αρκετά χρόνια, δίχως να προσφέρουν καμία ουσιαστική βελτίωση στην ζωή μας. Ενδεικτικό είναι πως οι περιφερειακές και δημοτικές αρχές των τελευταίων 10 ετών περίπου, από τότε δηλαδή που ολοκληρώθηκε η κατασκευή του, δεν έχουν διοργανώσει παραπάνω από μία-δύο εκδηλώσεις στον συγκεκριμένο χώρο. Αυτό είναι και μια τρανταχτή απόδειξη ότι η κατασκευή αυτών των κτηρίων -και μάλιστα αυθαίρετων- έγινε για βγάλουν φράγκα οι εργολάβοι και η τοπική εξουσία.
Εδώ και αρκετούς μήνες έχουμε ενημερωθεί πως ο δήμαρχος Ασπροπύργου προκηρύσσει πλειοδοτικό διαγωνισμό για την εκμίσθωση του ακινήτου στο χώρο του αγροκηπίου, με σκοπό την τοποθέτηση αναψυκτηρίου. Το προηγούμενο διάστημα είχε προηγηθεί η κατασκευή ενός δρόμου ο οποίος διαχωρίζει το κομμάτι του αγροκηπίου που προορίζεται για εμπορευματική εκμετάλλευση, από το υπόλοιπο. Έτσι εκτός του ότι χάθηκε ένα κομμάτι ελεύθερου δημόσιου χώρου και κόπηκαν δέντρα, φάνηκε και η βούληση του κράτους να εντάξει το συγκεκριμένο κομμάτι της έκτασης στην διαδικασία κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Το αγροκήπιο περιήλθε πρόσφατα στην ιδιοκτησία του δήμου -άνηκε στην περιφέρεια- και έτσι ο δήμαρχος δεν έχασε την ευκαιρία να εμπορευματοποιήσει έναν ελεύθερο δημόσιο χώρο προφασιζόμενος -μαντεύουμε- την καταστροφή των κτηρίων από παρακμιακές ομάδες, την ‘’ζωντάνια’’ που θα αποκτήσει ο χώρος εάν δημιουργηθεί εκεί ένα αναψυκτήριο και φυσικά… το αγαπημένο τους: τα έσοδα που θα έχει ο δήμος από την εμπορική εκμετάλλευση του ακινήτου.
Σε αυτό το σημείο να ξεκαθαρίσουμε πως δεν υπερασπιζόμαστε την διατήρηση του δημόσιου χώρου ως έχει. Υπερασπιζόμαστε τις δυνατότητες που ακόμη εμπεριέχει. Έτσι για εμάς, το αγροκήπιο αξιοποιείται ήδη από τα παιδιά που παίζουν και τους γονείς τους, που ξεκλέβουν λίγη γαλήνη σε ένα από τα ελάχιστα πάρκα της πόλης. Από τα ζευγαράκια που κρύβονται από το κουτσομπολιό των νοικοκυραίων και τους μαθητές-τριες που κάνουνε κοπανά από τις αίθουσες της πλήξης. Από τους πιτσιρικάδες που βάζουν μουσική και τα πίνουνε χωρίς να χρειάζεται να πληρώσουν νταβατζιλίκι σε κανένα μαγαζί για να διασκεδάσουν. Από τις αυτοοργανωμένες εκθέσεις, κινηματογραφικές προβολές, θεατρικές παραστάσεις και τις πολιτικές μας κουβέντες που οργανώνουν τις αντιστάσεις μας.
Μία πιθανή εμπορευματοποίηση όχι μόνο θα δημιουργήσει αποκλεισμούς αλλά θα φέρει στο χώρο και την κυρίαρχη κουλτούρα του εμπορεύματος, με αποτέλεσμα οι υποτελείς τάξεις να έχουν από περιορισμένη έως και καθόλου πρόσβαση, τόσο στο αναψυκτήριο όσο και στο υπόλοιπο ελεύθερο κομμάτι του πάρκου. Η σχεδιαζόμενη δημιουργία του αναψυκτηρίου ήδη συνοδεύεται από την αυξανόμενη αστυνόμευση του χώρου που στοχεύει στην απομάκρυνση αυτών που μέχρι τώρα χρησιμοποιούν το πάρκο και έχει σαν αποτέλεσμα την δημιουργία ενός αποστειρωμένου περιβάλλοντος που μόνο ελεύθερο και δημόσιο δεν θα είναι.

Σε μία εποχή που ο δημόσιος χώρος συνεχώς μειώνεται όπως και οι μισθοί μας, έχουμε χρέος να τον υπερασπιστούμε.

Να μην επιτρέψουμε καμία εμπορευματική δραστηριότητα στο χώρο του αγροκηπίου.

Εμείς οι ίδιοι έχουμε την δυνατότητα να μετατρέψουμε το αγροκήπιο σε μια έκταση που θα ταιριάζει στις δικές μας ανάγκες. Σε μια έκταση που θα ανήκει σε όλους.

Ο Μάης στην Άγρια Δύση έχει…

…3 Αυτοοργανωμένες εκδηλώσεις

9/5,20:00,στην Πλατεία Ηρώων στην Ελευσίνα, Αntifa Live σε συνδιοργάνωση με το Αntifa live.

16/5,20:30,στο θεατράκι του Αγροκηπίου στον Ασπρόπυργο(Αγίας Μαρίνης και Καποδιστρίου,απέναντι από το 1ο Γυμνάσιο) η θεατρική παράσταση <<Η μάυρη Τσαρίνα>> από τις Τσιριτσάντσουλες.

23/5,19:30,στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Μεγάρων <<Σάλτο>>(Μελί Μεγάρων Αγ.Ιωάννη Θεολόγου 26), πολιτική εκδήλωση συζήτηση : Ιστορίες ρατσισμού στην Άγρια Δύση,η διαχείριση των Ρομά από κράτος και αφεντικά.

Την Τετάρτη, 11 Μαρτίου 2015, ο περήφανος φασίστας δήμαρχος Ασπρόπυργου Νίκος Μελετίου διοργάνωσε ημερίδα για την «Παραβατικότητα, έκνομες ενέργειες και παράνομες δραστηριότητες στην περιοχή του Ασπρόπυργου και του Θριάσιου πεδίου. Το ζήτημα της παράνομης εγκατάστασης των αθίγγανων και η “γκετοποίηση” βιομηχανικών, εμπορικών και αγροτικών περιοχών. Μέτρα για τη ριζική αντιμετώπιση του προβλήματος», κάνοντας κάλεσμα σε ” Πολίτες, Επαγγελματίες και Εργαζόμενους”, με σκοπό να βρεθεί λύση στο πρόβλημα.
Χωρίς φλυαρίες, λοιπόν, θα περάσουμε απευθείας στην ουσία του θέματος. Θεωρούμε ότι πέρα από τις φασιστικές του καταβολές και τα κατά καιρούς ρατσιστικά του παραληρήματα,, ο δήμαρχος και διάφοροι άλλοι που κρατάνε πιο χαμηλό προφίλ (ιδιοκτήτες χωραφιών, λέμε τώρα…) έχουν την φωλιά τους χεσμένη. Η υπόθεση, όπως είναι φανερό, μυρίζει χρήμα. Ο δήμαρχος κατασκεύασε ως μείζον πρόβλημα τους τσιγγάνους της πόλης, που είναι λέει ”παραβατικοί”, ενώ είναι γνωστό (σε όποιον θέλει να ξέρει βέβαια) ότι ο ίδιος τσέπωσε πάνω από € 5.000.000 από κονδύλια της Ε.Ε. που προορίζονταν για τους καταυλισμούς των Ρομά. Το δηλώνει άλλωστε και με περηφάνια όταν υποστηρίζει στα δημοτικά συμβούλια ότι τα «πήρε από τους γύφτους και τα έριξε στο κέντρο του Ασπρόπυργου». Η απλή λογική, όμως (και μια βόλτα στο κέντρο της πόλης!), λέει ότι τα έφαγε με τους εργολάβους του… και το φαγοπότι από ότι φαίνεται δεν έχει τελειωμό!
Ο αέρας συνεργασίας με την Κίνα που φύσηξε με την έλευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αναθέρμανε το ενδιαφέρον των ντόπιων τσιφλικάδων για την περιοχή της Ν. Ζωής, όπου κατοικούν Ρομά. Να σημειώσουμε εδώ ότι οι καταυλισμοί των Ρομά, βρίσκονται στις δύο πλευρές των κεντρικών αποθηκών του ΟΣΕ, οι οποίες είναι στο παζάρι με την κινεζική COSCO. Να, λοιπόν, αφορμές ικανές να αγανακτήσουν τον Μελετίου και να συσπειρώσουν τους ρατσιστές της πόλης!
Όσον αφορά τώρα την ρατσιστική ημερίδα: Αφού ο Μελετίου πρώτα έκανε μία ”ωραιότατη” εισαγωγή στο αντικείμενο έφερε στο τραπέζι επιχειρήματα πολύ ”αξιόλογα”, του τύπου: ”οι Ρόμα πρέπει να ελέγχονται για ΚΤΕΟ και οδικές παραβάσεις”, μέχρι και άλλα ”μείζονα” ζητήματα όπως τα καλώδια που καίνε για να πάρουν το χαλκό και να τον πουλήσουν αργότερα ως πρώτη ύλη. Αναφέρθηκε, ακόμη και στα προβλήματα ατμοσφαιρικής ρύπανσης που προκαλούν οι τσιγγάνοι και μάλλον ”ξέχασε” ότι βρίσκεται σε μια τελείως υπερ-βιομηχανική πόλη, όπως ο Ασπρόπυργος, με διυλιστήρια, εργοστάσια και χωματερές, όπου το 40% της βαριάς βιομηχανίας της χώρας βρίσκεται στο Θριάσιο Πεδίο. Εννοείται ότι το ”ξέχασε”, αφού οι αποκλεισμένοι και περιθωριοποιημένοι από το κράτος και την κοινωνία Ρομά βολεύει πολύ περισσότερο να χρεωθούν και το περιβαλλοντικό πρόβλημα της περιοχής, μαζί με όλα τα άλλα. Έτσι τη βγάζουν λάδι πολλά αφεντικά (ΕΛΠΕ, χαλυβουργίες, Χαλυψ, Εταιρίες Χημικών Αποβλήτων, Πετρογκάζ).
Εμείς έχουμε δηλώσει ξεκάθαρα ότι θα σταθούμε στο πλευρό των Ρομά και κάθε φτωχοδιαβόλου της τάξης μας, ενάντια στα κρατικά αλλά και στα παρακρατικά πογκρόμ που σχεδιάζουν οι κυρίαρχοι (και οι ακόλουθοί τους). Γι’ αυτό και επιλέξαμε να μην αντιπαραθέσουμε τα λογικά μας επιχειρήματα στους ρατσιστές. Αφού λοιπόν από την αρχή της ομιλίας διακόπηκε ο δήμαρχος, πετάχτηκαν τρικάκια με αντιρατσιστικά συνθήματα στην αίθουσα και αποχωρήσαμε φωνάζοντας: «Ρομά και μετανάστες σ’ όλες τις γειτονιές, το πρόβλημα είστε εσείς ξεφτίλες ρατσιστές», μην παίρνοντας καν μέρος σε μια από την αρχή οριοθετημένη ρατσιστικά κουβέντα. Στο κάτω κάτω, γνωρίζοντας το πόσο ”αποτελεσματικοί” είναι οι “αντιρατσιστές” της αριστεράς που σέρνονται σε ρατσιστικές εκδηλώσεις και συνδιαλέγονται με τον ρατσιστικό όχλο, είπαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό και λιγάκι απρόβλεπτό για την περιοχή.
Αυτά δεν τα λέμε για να καταλήξουμε πως η παρέμβασή μας ήταν καταλυτική κι ο Μελετίου συγκλονίστηκε τόσο που θα αφήσει στην ησυχία τους τους Ρομά. Ωστόσο ο απολογισμός της παρέμβασης και της δημοσιοποίησης που προηγήθηκε κρίνεται θετικός, μιας και δεν αφήσαμε καμία υπόνοια ότι μπορεί να εξαπολυθεί έτσι απλά ένα πογκρόμ κατά των Ρομά της περιοχής χωρίς καμία αντίδραση. Αναγκάσαμε με αυτόν τον τρόπο τον Μελετίου να μαζευτεί λίγο και να υιοθετήσει έναν πιο “politically correct” λόγο, ώστε -φαινομενικά τουλάχιστον- να ταυτιστεί με τις απόψεις των κυβερνητικών της περιφέρειας, της μείζονος και της ελάσσονος αντιπολίτευσης και να περιοριστεί στον ελάχιστο δυνατό ρατσισμό: Ότι, δηλαδή, οι Ρομά αποτελούν ένα πρόβλημα που πρέπει λυθεί…
Εμείς βέβαια θα συνεχίσουμε να το λέμε…
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΣΙΦΛΙΚΑΔΕΣ, ΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ

Συνέλευση για την Αυτοοργάνωση Άγρια Δύση (Ασπρόπυργος,Ελευσίνα,Μέγαρα)

“Μία ημέρα μετά από την δίχως λόγο απόλυση μου από την εταιρία στην οποία δούλευα για λογαριασμό του Χ εργολάβου, μου τηλεφώνησε ο ίδιος ζητώντας μου να έρθω στο γραφείο του για να υπογράψω την απολυσή μου. Στη σύντομη συνομιλία μας ζήτησα το πιο λογικό που θα μπορούσε να ζητήσει κάποιος που τον απολύουν, τα χρήματα σχεδόν δυόμιση μηνών δουλειάς, το οποίο δεν του άρεσε καθόλου σαν ιδέα. Η απάντησή του ήταν ”θα πληρωθείς όπως και οι υπόλοιποι εργάτες, ανά μήνα”. Όταν ρώτησα γιατί να γίνει κάτι τέτοιο αφού με απολύει, τόλμησε να με απειλήσει λέγοντας ότι θα μπορούσε να το κάνει παραίτηση και όχι απόλυση, ότι το κάνει για χάρη μου, για να πάρω Εγώ ταμείο.

Τις επόμενες μέρες, ρώτησα, έψαξα και βρήκα ανθρώπους από αυτοοργανωμένες συλλογικότητες της περιοχής οι οποίοι γνωρίζουν, ενδιαφέρονται και έχουν ασχοληθεί στο παρελθόν με εργασιακά -και όχι μόνο- προβλήματα όπως το δικό μου, στον Ασπρόπυργο και στις γύρω περιοχές. Μετά από μια συζήτηση που έκανα με τους ανθρώπους αυτούς για το θέμα μου, αποφασίσαμε για αρχή να τον καταγγείλουμε στην Επιθεώρηση Εργασίας, και να πάμε σε σωματεία εργαζομένων, για να μάθουμε περισσότερες πληροφορίες για το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να δικαιωθώ.

Προς μεγάλη μου έκπληξη και αφού είχαμε καταγγείλει τον εργολάβο, δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον ίδιο μιάμιση ώρα αργότερα. Φοβισμένος και ανήσυχος πια, ρωτούσε γιατί το έκανα αυτό και απαιτούσε να πάω να αποσύρω την καταγγελία, πράγμα που φυσικά δεν έκανα και δεν είχα σκοπό μιας και ήξερα πολύ καλά πως ΈΧΩ δίκιο και δεν πρόκειται να το αφήσω να τελειώσει έτσι. Αφού μιλήσαμε στο τηλέφωνο για κάποια ώρα, και αφού έκανε τον ανήξερο και αθώο, εγώ του απάντησα με το ίδιο ύφος, του ανήξερου και αθώου, λέγοντας πως απλά δεν γνώριζα τα δικαιώματα μου και ρώτησα να τα μάθω σε κάποια κρατική υπηρεσία που ξέρει και μπορεί να με πληροφορήσει. Τρομαγμένος πιά αφού κατάλαβε πως γνωρίζω τα δικαιωματά μου και το τι μπορώ να ζητήσω ως αποζημίωση, θέλησε να βρεθούμε το συντομότερο έτσι ώστε να λυθεί
η ”παρεξηγησή” μας.

Όταν έγινε τελικά η συνάντηση, βρέθηκε προ εκπλήξεως για άλλη μία φορά, μιας που δεν
περίμενε να έρθω μαζί με αλληλέγγυο εργάτη. Μετά από σύντομες διαπραγματεύσεις για το θέμα των μισθών δυόμιση μηνών, κατάφερα να αποσπάσω χρήματα που δεν θα έπαιρνα αν το είχα αφήσει έτσι. Χρήματα από δώρα που δεν πληρώθηκα ποτέ, χρήματα από άδειες που δεν πήρα ποτέ και επιδόματα αδειών που επίσης έπρεπε να πάρω.

Η ιστορία έληξε πολύ σύντομα, σε διάστημα περίπου τριών ημερών από την ημέρα της
καταγγελίας και μπόρεσα να πάρω σχεδόν το διπλάσιο ποσό από τα χρήματα που θα έπαιρνα αρχικά. Χρήματα για τα οποία ΔΟΎΛΕΨΑ και είχα κάθε δικαίωμα να ζητήσω και θα πρέπει να ζητήσει και να διεκδικεί ο κάθε εργαζόμενος, ο κάθε εργάτης, ο κάθε Άνθρωπος. Η γνώση και η αλληλοβοήθεια είναι η δυναμή μας απέναντι σε κάθε εργοδότη,
άλλωστε, δεν είμαστε λίγοι εμείς οι οποίοι μας εκμεταλλεύονται κάθε λογής αφεντικά.

Σε έναν κόσμο ιδανικά πλασμένο για αφεντικά,
ο εργάτης ασφυκτιά προσπαθώντας να επιβιώσει.”